Spiskovi viceadmirala koji su se do sada pojavljivali u raznim izvorima su bili prilično netačni i razlikovali su se međusobno. Ovaj spisak, koji je sastavio prof. dr Antun Sbutega, admiral Bokeljske mornarice Kotor, je rezultat dugogodišnjih istraživanja arhivskih dokumenata od kojih su mnogi do skoro bili nepoznati, kao i drugih izvora koji se odnose na tu temu, i on je do sada najprecizniji. Pri tome je navedeno kada postoje nedoumice, neprecizni ili kontroverzni podaci u izvorima.

Kratke biografije pojedinih viceadmirala su navedene kada je za to bilo dovoljno sigurnih podataka. Dalja istraživanja treba da razriješe postojeće nedoumice.

VICEADMIRALI

Viceadmirali, ponekad sa titulom podadmriali, su tokom istorije povremeno imenovani, i imali su funkciju da zamijenjuju admirala u njegovoj odsutnosti. Njivov izbor je predviđen tek Statutom iz 1934. godine (pod nazivom podadmirali), kao i narednim statutima do današnjeg (pod nazivom viceadmirali).

Nikola Grk (Nicolò Greco) je bio prvi viceadmiral, kojega dokumenti pominju 1514. godine.

Marko Dentali (Marco Dentali) se pominje u dokumentima kao viceadmiral 1585. godine.

Petar Kalceta (Pietro Calzzetta) se pominje kao viceadmiral u dokumentu iz 1691. godine, a kasnije je bio admiral od 1694. do 1713. godine.

Antun Rosi (Antonio Rossi) je imenovan za viceadmirala 1781, a kasnije je bio admiral od 1793. do 1811. godine.

Pavao Radimiri je bio viceadmiral do 1905. do 1908. godine. Rođen je u Dobroti 1842. godine. Kao pomorski kapetan kratko vri­jeme je plovio na dobrotskom jedrenjaku „Pero­lukov“, a školske godine 1873/74. postao je profesor Nautičke škole u Kotoru, gdje je predavao engleski jezik, bro­dogradnju i pomorstvo. Posebno se zanimao geološkim istraživanjima Boke Kotorske i o tome napisao nekoliko naučnih ras­prava. Bio je predsjednik Slav­janske čitao­nice. Umro je 1908. godine.

Krsto Visković je imenovan za podadmirala 1913. godine.

Vjekoslav Visin je imenovan za podadmirala 1929. godine.

Rudolf Đunio (Giunio) je imenovan za podadmirala 1936, a u januaru 1941. je postao admiral i imao taj čin do smrti 1959. godine.

Luka Milošević je imenovan za podadmirala 1941. i ostao na toj funkciji do 1964. godine. Pomorski kapetan i brodovlasnik iz Dobrote, bio je sin Đura Miloševića, vlasnika posljednjeg bokeljskog jedrenjaka, barka „Nemirna“, koji je potonuo 1902. godine u Biskaj­skom zalivu i zatvorio zlatnu knjigu brodarstva na jedra. Rođen je 1881. godine. Pomorsku školu je završio u Kotoru, a kapetanski ispit polagao u Trstu. Poslije pro­pasti jedre­njaka do I svjetskog rata plovio na brodovima „Austrijskog Lloyda“, a poslije rata bio lučki kapetan u Melji­nama i Kotoru. Godine 1928. osnovao je sopstvenu kom­paniju, „Parobrodarsko poduzeće Luka Milošević“, koje je imalo tri broda sa preko 11.000 tona nosivosti, ali je mo­ralo zaključiti poslovanje 1933. godine zbog velike svjet­ske ekonomske krize. Iako je u vrijeme Socijalističke Jugoslavije Rudolf Đunio formalno bio admiral do 1959. godine. jer njegova ostavka zbog neslaganja sa komunističkim režimom nije prihvaćena, zapravo on nije više imao nikakvu ulogu u upravljanju Mornaricom niti je učestvovao u njenim javnim nastupima. Zamjenjivao ga je Luka Milošević, zbog čega su mu neki pogrešno atribuirali čin admirala.

Slavko Mijušković je bio vicedamiral od 1964. do smrti 1989. godine. Rođen je u Kotoru 1912. godine, osnovnu školu je završio u Rimu i u Kotoru, a gimnaziju u Kotoru. Diplomirao je 1936. godine na Filozofskom fakultetu u Beogradu na grupi romanskih jezika. Doktorirao je sa temom iz istorijskih nauka „Kotorska mornarica“ 1965. godine u Skoplju.

Radio je kao nastavnik i profesor u Beogradu, Pod­gorici, Cetinju, Kotoru i Nikšiću. Od 1950. godine radio je u Državnom arhivu u Kotoru, te pohađao i završio Viši arhivistički kurs, specijalizaciju iz arhivistike i paleogra­fije u Dubrovniku. Od 1953. do penzionisanja 1978. go­dine vršio je dužnost direktora pomenutog Arhiva, u kome je stekao stručna zvanja u ovoj oblasti, prvo 1960. godine naučnog saradnika, a 1972. godine naučnog savjetnika. Tokom svog rada u arhivu intezivno se bavio istorijskim istraživa­njima, što je rezultiralo objavljivanjem preko 170 članaka, rasprava, studija i monografskih publikacija na našem i stranim jezicima. Učestvovao je u radu redakcija brojnih časopisa i drugih značajnih edicija.

Od 1957. godine redovni je, a od 1962. godine poča­sni član Jugo­slovenskog naučnog društva za istoriju zdravstvene kul­ture. Takođe je 1958. godine izabran za spoljnjeg saradnika Instituta za medicinska istraživanja Srpske akademije nauka i umjetnosti, 1962. godine po­staje član Društva za proučavanje i unapređenje pomor­stva Jugoslavije i Ko­misije za pomorsku istoriju među­narodnog komiteta za istorijske nauke, a od 1966. godine član je „Association historique de l'Océan Indien“. U pe­riodu 1963–1968. godine predsjednik je Društva javnih i kulturnih radnika Kotora. Od 1968. godine član je Nacio­nalnog komiteta SFRJ za istoriju nauka, od 1969. godine član je Republičke, a potom Savezne komisije za kulturne veze sa inostrans­tvom, član Jugoslovensko-italijanske komisije za istoriju, itd. Jedan je od osnivača i najaktivni­jih članova kotorske sekcije Društva istoričara Crne Gore.

Godine 1973. izabran je za dopisnog člana Društva za nauku i umjetnost Crne Gore, potom 1976. godine za do­pisnog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti, a 1985. godine za redovnog člana.

Dobitnik je Trinaestojulske nagrade za nauku 1969. godine. odlikovan je Ordenom sa zlatnim vijencem 1978. godine., a 1982. godine dodijeljena mu je Novembarska nagrada grada Kotora. Za naročiti doprinos radu Istorij­skog arhiva Kotor, 1989. godine, dobija Povelju prilikom obilježavanja 40-godišnjice postojanja ove institucije.

Nenad Želalić je bio viceadmiral od 1991. do 1995. godine. Rođen je u Bijeloj, završio je Višu pomorsku školu u Ko­toru i studije na Višoj pedagoškoj školi na Cetinju. Tokom ukrcanja na brodu „Niš“ na Baltičkom moru doživio je havariju kod ispaljivanja signalne rakete pa mu je amputi­rana ruka, a za iskazanu hrabrost dobio je Orden za hrabrost III stepena. Nakon toga postavljen je za rukovodioca RO „Plovput“ u Kumboru za održavanje svjetionika i obalne radio stanice na Crnogorskom primorju, kao i na Skadarskom jezeru. Na godišnjoj skupštini Bokeljske mornarice održanoj 5. septembra 1991. godine izabran je za viceadmirala Bo­keljske mornarice.

Borislav Ivošević je bio vicedamiral od 1996 do 2003. Rođen je 1936. godine u Osijeku. U Kotoru je za­vršio gimnaziju 1955. godine, a Pravni fakultet u Beo­gradu 1960. godine, na kome je magistrirao 1972. godine i odbranio doktorsku tezu 1973. godine. Radni vijek pro­veo je u Kotoru, prvo u brodarskoj kompaniji „Jugo­ocea­nija“, a od 1984. godine u Višoj pomorskoj školi koja up­ravo te godine prerasta u Fakultet za pomorstvo, na kome je bio dekan, prodekan i direktor Instituta za pomorstvo. Od osnivanja Pravnog fakulteta Univerziteta Crne Gore u Podgorici, 1972. godine, predavao je predmet Pomorsko, saobraćajno i međunarodno trgovinsko pravo, a držao je i predavanja na seminarima i postdiplomskim studijama u zemlji i inostranstvu. Predavao je i u SAD, gdje je boravio dva puta kao stipendista Fulbrajtove fondacije. Nakon penzionisanja, kao redovni profesor emeritus predaje Sa­obraćajno pravo i pravo osiguranja na Univerzitetu „Union“ u Beogradu. Napisao je više knjiga, rasprava i članaka iz oblasti privrednog, saobraćajnog i pomorskog prava, a dobitnik je više domaćih i inostranih nagrada i priznanja.

Na godišnjoj skupštini Bokeljske mornarice održanoj 24. februara 1996. godine izabran je za vicead­mirala Bo­keljske mornarice a ponovo je dobio to zvanje na skupštini održanoj 26. juna 2000. godine. Nakon penzionisanja i preseljenja u Beograd proglašen je za počasnog viceadmirala Bokeljske mornarice.

Ilija Radović je imenovan za viceadmirala 2004. godine. Rođen je u Kotoru 1934. godine. Srednju pomorsku školu – Pomorski tehnikum u Kotoru, završio je 1956. godine i otišao na odsluženje vojnog roka kao pitomac Škole rezervnih pomorskih oficira u Divuljama. Po završetku te škole ukrcao se kao kadet na brodove „Jadranske slobodne plovidbe“ – Split, a poslije polože­nog ispita za poručnika trgovačke mornarice i dalje je ostao da plovi na brodovima te kompanije. Od 1960. do 1962. godine završio je studije na Višoj pomorskoj školi u Ko­toru i položio ispit kapetana duge plovidbe, nakon čega se zaposlio u „Jugoslovenskoj oceanskoj plovidbi“ Kotor i nekoliko godina plovio na njenim brodova, a posljednji put kao zapovjednik školskog broda „Nautičar“. Poslije plovljenja nastavio je karijeru u direkciji „Jugooce­anije“, gdje je radio u službi snabdijevanja bro­dova i pos­tao direktor RJ „Tehnokomerc“ koja se bavila spoljnotrgo­vin­skim poslovima, snabdijevanjem brodova, uvo­zom i izvo­zom, konsignacijom, trgovinom i „duty free“ poslovima. Penzionisan je 1998. godine. Od 1979. godine intenzivno se uključio u rad Bokeljske mor­narice, i to kao sekretar, a kasnije i kao predsjednik podružnice Kotor, a 11. novembra 2004. godine izabran je za vice­admi­rala Bokeljske mornarice i kasnije više puta reizabran.